امروزه با پیشرفت علوم و فناوری و پیدایش موضوعات و مسائل جدید، فقه ما با پرسشها و شبهههای بیشماری روبهرو شده است که فقها باید پاسخگوی آن باشند. یکی از روشها و راهحلهای پاسخگویی در مسائل مستحدثه، بهرهگیری از منابع اصیل فقه شیعه یعنی کتاب مجید و سنت نبوی و ائمة اطهار: است که در قالب ادلة لفظیه و بیشتر به صورت اطلاقات و عمومات بیان شده است. موضوع پژوهش حاضر پاسخ به این پرسش اساسی است که آیا اطلاقات و عمومات ادلة لفظیه در موضوعات و مصادیق جدید که در عصر صدور خطابات نبودهاند، حجیت و اعتبار دارند یا خیر؟ در این مقاله ضمن اشارة اجمالی به ادلة اعتبار این قاعدة اصولی و پاسخ از اشکالات وارد بر آن همچون اشکال انصراف و قصور وضع الفاظ و قدرمتیقن در مقام تخاطب، با روش تحلیلی و اجتهادی به تطبیق این قاعدة اصولی در حوزة مباحث فقه پزشکی در موضوعات جدیدی همچون تلقیح مصنوعی، شبیهسازی انسان، عقیمسازی و تغییر جنسیت پرداخته شده است و از اطلاقات ادلة لفظیه همچون آیات کریمه و روایات برای بهدستآوردن حکم شرعی در این موضوعات مستحدثة پزشکی کمک گرفته شده است.